 |
| photo by σ.μ. |
Δεν είναι ότι δε θέλω να μάθω την αλήθεια,
να τα ξεκαθαρίσω προσπαθώ
μήπως και
καταλάβω
μαριονέτα αν
του κόσμου του δικού μου είμαι
τι κι αν κοπεί η κλωστή- νομίζω δε με νοιάζει
ποιος θα ζητά μια μαριονέτα δίχως οδηγό?
κλόουν?
Πώς να γίνω κλόουν –
Ναι , μελαγχολία και πονοκέφαλο. Και οι κλόουν και οι
απόψεις τους. Μου προκαλούν μελαγχολία και πονοκέφαλο – αυτό
Όχι φόβο . Πονοκέφαλο.
Δεν είναι ότι δε θέλω να μάθω την αλήθεια.
Να τρέξω προσπαθώ
αλλά στα όνειρα δεν μπορώ να τρέξω
και με φτάνει πάντα κάτι.
Και προσπαθώ – να ελιχθώ
μήπως και
καταλάβω
ακροβάτης αν
του τσίρκου του δικού μου είμαι
Ψηλά?
Θα σκαρφαλώσω ναι.
Δεν κοιτάζω κάτω.
Ναι , μελαγχολία και πονοκέφαλο, τα είπαμε.
Κάποια απογεύματα έχουν γεύση – πως λέμε μυρωδιά –
φρεσκοτυπωμένου χαρτιου
σα να ‘ναι κυριακάτικα πρωινά
Κάποιοι άνθρωποι έχουν μυρωδιά – πως λέμε γεύση – κρέμας με
κανέλα από την εποχή των λιγοστών αναμνήσεων
Πρόσωπα οικεία που υποκρίνονται τα ανοίκεια
στη σκάλα ενός αεροπλάνου
ότι τάχα δεν έπαιξαν στον ίδιο θίασο
Και προσπαθώ - αν και δυσκολεύομαι – να κοιτάζω ευθεία
μήπως και
καταλάβω
σημείο αν
του κύκλου του δικού μου είμαι
Ευθεία, ναι , στη εφαπτόμενη –
για να μη μπερδεύομαι
με τα ανοίκεια
πρώην οικεία βήματα.
Κι η εφαπτόμενη;
Διέξοδος
από του κύκλου τη συνήθεια
Κάποιες λέξεις έχουν την έλξη – πως λέμε δύναμη- γκρεμού απότομου στου νου τα άδυτα
Κάποιες εικόνες έχουν τη δύναμη- πως λέμε έλξη – σκάλας
φωτεινής ατέρμονα ανοδικά κυλιόμενης
Αν ανέβεις πρόσεχε-
Το διάβασα αυτό που σου λέω – δεν το σκέφτηκα :
«Αν δε σηκώσεις τα
μάτια, θα νομίζεις ότι είσαι στο πιο ψηλό σημείο»
