Έρχονται στιγμές που τα λόγια στερεύουν και οι λέξεις χάνουν
το νόημα.
Εκείνες τις στιγμές –και μόνο- κλονίζεσαι και
συνειδητοποιείς , αν παρατηρείς από μακριά πως σε κάθε πάροδο σε περιμένει ίσως
ένα αύριο τελείως διαφορετικό από εκείνο που έχεις σκηνοθετήσει φανταστεί και
ονειρευτεί..
ζούμε χωρίς να είμαστε προετοιμασμένοι για τίποτα και
καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε τα πάντα… το μεγαλύτερο πόνο..τη βαρύτερη απώλεια…..
Εφήμερα προβλήματα χωρίς «λύσεις», για να μάθουμε -και ίσως
να μη το μαθαίνεις αν δε το βιώσεις - ότι όλα είναι τόσο απλά ,σκληρά προσγειωμένα και μη δεδομένα.
Αναίτια γεγονότα στη μοίρα του τυχαίου σκορπάνε πόνο.
Τη χαρά συνήθως την επιλέγεις. Τη θλίψη όχι.
Δεν υπάρχει χρόνος.
Το άγνωστο του επόμενου δευτερολέπτου μπορεί να αλλάξει τον
κόσμο του καθένα μας για πάντα…
Γι’ αυτό όσο κοινότυπο και θεωρητικά γενικό και αν
ακούγεται..ας χαμογελάσουμε συχνότερα..
πριν κλάψουμε αληθινά..
Σ.Μ
Σ.Μ
Αν όμως κάναμε σκοπό της ζωης μας την ψύχραιμη προσμονή του τυχαιου,αν όπως ο αρχαίος σοφός είχαμε έναν δούλο να μας υπενθυμίζει ότι είμαστε θνητοι,αν δεν δεχομασταν τα χτυπήματα της μοίρας σαν έκπληκτα βρέφη αλλα σαν κάποιοι που έχουν συμφιλιωθει με τη <>...αν....τότε θα είχαμε καλύτερα την αίσθηση του μέτρου,θα σταματουσαμε να ζούμε σαν καλομαθημενα κωλοπαιδα της τύχης και θα αγαπουσαμε την θνητη φύση μας πιο αληθινα...όλα αυτα βέβαια τα λέει η λογική μου...και αυτη η στωικη διάθεση δεν είναι παρα αυτο που θα ηθελα...η καρδιά μου όμως ξερει ποσο τρέμει το επόμενο απρόσμενο χτύπημα του κεραυνου,την αναπάντεχη στιγμή που σαν διαχωριστική γραμμή μπορει να αλλάξει τα παντα
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλως ήρθες εδώ, σε περιμένουμε σε λίγο καιρό και από κοντά..!
ΑπάντησηΔιαγραφή