κάθε φθινόπωρο

κάθε φθινόπωρο

photo by σ.μ.

Κάθε φθινόπωρο θα φεύγω από κοντά σου.

Κάθε φθινόπωρο θα επιστρέφω στο νησί. Στη νηνεμία και τη γαλήνη της γυάλινης θάλασσας. Γιατί ο καιρός ξεκουράζεται τέτοιες μέρες από τα μελτέμια του Αυγούστου , το πάνω κάτω των ξυπόλιτων  ποδιών και τη φασαρία των καλοκαιρινών ημερονυχτομάγαζων.

Και θα είμαστε εμείς - ο καθένας μόνος του- και η θάλασσα. Κάθε φθινόπωρο σε νησί είναι διαφορετικά ίδιο.

Στο καφενείο σε χαιρετάνε  με αλήθεια και δε γελάς από υποχρέωση. 

Το νερό καθρεφτίζει τις βάρκες όπως και το πρόσωπο σου. Δεν μπορείς να υποκριθείς και ντρέπεσαι για την καθάρια όψη της μίζερης θυμωμένης και μικρόψυχης φάτσας σου στο νερό.

Ο ήλιος ζεσταίνει και δεν καίει.Το φως λαμπυρίζει και ΑΝΑΤΙΝΑΖΕΤΑΙ. Παρασέρνει και τα σωθικά.

Οι άνθρωποι τρέχουν αλλά δε βιάζονται. Φωνάζουν αλλά δε βρίζουν. 

 Σταματούν αλλά δεν κορνάρουν. Αντιδρούν αλλά δε δέρνουν. 

Τα ψάρια "πελαγώνουν" - ξανοίγονται προς τα βαθιά ελεύθερα.

Οι μουσικές στα μπαλκόνια τη νύχτα σμίγουν μ' εκείνες από τα ψαροκάικα.

Η άμμος του μεσημεριού μυρίζει παραλία και όχι αντηλιακό λάδι.

Το δέρμα γεμάτο αρμυρούς κόκκους άμμου - πάντα μου μοιάζουν με κόκκους από αλάτι- περιμένει για "αργότερα" να ξεπλυθεί.

"Αργότερα". που νυχτώνει και τα καλαμάρια πησιάζουν θαρρετά  τις λάμπες της ακτής, μαύρες σκιές στο βραδινό νερό.

"Αργότερα" που οι παρέες σμίγουν να πουν τις ιστορίες της ημέρας.

Τέτοιες νύχτες μου φαίνεται σαν να ζούμε σε άλλη εποχή. Χωρίς κινητό και ιντερνετ.

 Με κιθάρα και κανβά.

Με πόρτες ξεκλέιδωτες και αυλές ανθισμένες γεράνια.

Καφέ ελληνικό και γλυκό σιροπιαστό.

Με νύχτες και βαρκάδα στη φεγγαράδα.

Με κρασί και ποδήλατο.Θέατρο στους δρόμους και σουβλάκι στο παγκάκι.

Παγωτό στη βεράντα και τσαι γιασεμι.

.......

Και ερωτεύομαι.Και ελπίζω.Και ονειρεύομαι.

Ξεχνιέμαι. Αποσυνδέομαι λέμε. 

Μαθαίνω κάπως ν αγαπώ λιγότερο τον εαυτό μου και περισσότερο τους άλλους.
Μαθαίνω να σ αγαπώ.Και να σε σκέφτομαι.

Τώρα που ο φασισμός ορίζει κανόνες εικονικής καθημερινής σάπιας επιβίωσης,

και του καθενός η κόλαση θυμίζει εμπειρία , 

τι μένει εκτός από το να περιμένω σε κάθε μέλλον κάθε μου φθινόπωρο να επιστρέφω στο νησι....

                                                                                                                                               Σ.Μ